و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیج نگفت. و خدا لب به سخن گشود: با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست. گنجشک گفت: لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سر پناه بی کسی ام

 مخصوص مشتریان محترم Yahoo و G MAIL (تا کنون خبری مبنی بر ویروسی بودن سایر سرورهای ای میل اعلام نشده است)

دیروز از طرف کمپانی McAfeeAntiVirus ویروس بسیار خطرناکی شناسایی و در سایتش اعلام شده که تاکنون در عرض فقط و فقط 1 روز طبق گفته مسئولین این شرکت بیش از 10 هزار نفر آلوده به این ویروس شدن و تمام اطلاعات که روی درایو C اونها بوده به کلی نابود شده.

پلیس آلمان اظهار داشته که یک چهارم از فاحشه های این کشور از بلوک شرق هستند. مسئله جالب توجه این است که در مرز بین چک و آلمان بزرگراهی قرار دارد که به نام E۵۵ شناخته می شود، ولی رانندگانی که به طور مداوم از این بزرگراه استفاده می کنند به آن لقب بزرگراه عشق بازی ارزان داده اند چون در طول ۷ مایل مسیر این بزرگراه، به راحتی می توان با قیمتی ارزان دختران اوکراینی و روسی را برای تن فروشی راضی کرد.

بعضی تعبیرات در متون دینی ما هست که بعضی وقایع و پدیده ها را نزدیک دانسته است مثل یاری خدا نزدیک است {الا ان نصرالله قریب} (بقره -214) قیامت نزدیک است { ومایدریک لعل الساعه قریب} (شوری-17 و اسراء-51 واحزاب -62) عذاب نزدیک است{انا انذرناکم عذابا قریبا}(نباء -40) مرگ نزدیک است {ربنا اخّرنا الی اجل قریب} (ابراهیم-44 و نساء – 77 و منافقون -10)
درقران کریم آمده است:{ انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا}(معارج -6 و 7) آنها چنان روزی را دور می بینند وما نزدیک می بینیم. درعای عهد همین عبارت وارد شده که آنها آن روز را دور می بینند و ما نزدیک می بینیم بنابراین باید بگوییم فرج حضرت ولی عصر(عج) نزدیک است ولی سوال؟ فرج نزدیک است یعنی چه؟
نظر به قرآن و شرح و تفسیرهایی که از ایات شریفه آن شده است ، روشن خواهد کرد که معنای نزدیک بودن فرج حضرت ولی عصر عج چیست. به نظر می رسد که بنا به دلایل زیر فرج نزدیک است:

موضوع محل اقامت و سکونت امام مهدی (ع) در زمان غیبت از جمله موضوع هایی است که ذهن بسیاری از مردم را به خود مشغول داشته است و معمولاً در مجالس و محافل مهدوی مورد پرسش قرار می گیرد.

پیش از پاسخ گویی به این پرسش یادآوری این نکته ضروری است که برای غیبت امام مهدی (ع) دو معنا قابل تصور است:

نخست ناپیدا بودن امام؛ یعنی اینکه آن حضرت در دوران غیبت از نظر جسمی از دیدگان مردم به دور است و و اگر چه آن حضرت مردم را می بیند و از حال آنها باخبر می شود، ولی کسی توان دیدن ایشان را ندارد.

دوم، ناشناس بودن امام: در این فرض آن حضرت در طول زمان غیبت در میان مسلمانان حضور می یابد و با آنها مواجه می شود، ولی کسی او را نمی شناسد و به هویت واقعی اش پی نمی برد.1

بحث از محل اقامت و سکونت امام مهدی (ع) در زمان غیبت اگر چه در هر دو فرض مطرح می شود، ولی به نظر می رسد در فرض دوم این موضوع کمتر جای بحث دارد و آن حضرت با مخفی داشتن هویت خود در هر کجا که بخواهد می تواند زندگی کند.

دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو
سپند وار زکف داده ام عنان بی تو
ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ
زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو
چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی
پراست سینه ام از اندوه گران بی تو
نسیم صبح نمی آورد ترانه شوق
ســــر بهـــار ندارند بلبـــلان بی تو
لب از حکایت شبهای تار می بندم
اگر امان دهدم چشم خونفشان بی تو
چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان
نمی زندسخنم آتشی به جان بی تو
ز بی دلی و خموشی چو نقش تصویرم
نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو
عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو
گزاره غم دل را مگر کنم چو امین
جدا ز خلق به محراب جمکران بی تو

آیا مى توان گفت فرشتگان و جنّیان هم در انتظار بسر مى برند؟
گرچه ما به روایاتى كه دلالت بر منتظر بودن تمامى جنّیان و فرشتگان بكند برخورد نكردیم اما اخبار و احادیث بسیارى بیانگر منتظر بودن گروهى از فرشتگان و اجنّه هستند.

1 - أبان بن تغلب مى گوید : امام صادق(علیه السلام) فرمود :
«.. آن گاه كه او (حضرت قائم عج) پرچم رسول خدا (صلى الله علیه و آله) را به اهتزاز درآورد سیزده هزار و سیزده فرشته كه سال ها منتظر ظهورش بوده أند به زیر پرچمش گرد مى آیند (و اماده نبرد مى شوند) همان فرشتگانى كه با نوح پیامبر در كشتى ، با ابراهیم خلیل در آتش و با عیسى هنگام عروج به آسمان همراه بودند» [1]

بخاطر طولانی بودن مطلب مطلب رو به دو بخش تقسیم کردم تا راحت تر بشه خوند چون قبلا پیشنهاد هایی هم برای بخش بندی مطالب طولانی شده بود ترجیح دادم اینطوری بزنم امیدوارم خوشتون بیاد و قابل استفاده باشه براتون

برای مطالعه و استفاده از قسمت دوم  لازم هست که قسمت اول رو هم بخونید

اصل مهدويت و اينکه آينده از آن مستضعفان و صالحان و وعدة تخلفناپذير الهي بر غلبه علمي و عيني اسلام است[1] در قرآن به صراحت بيان گرديده، چنانکه ويژگي وارثان نيز به روشني تبيين شده است؛[2] خداوند به اهل ايمان و عمل صالح، وعده داده که آينده از آن صالحان و شايستگان است.[3] البته بناي قرآن بر ذکر جزئيات و يا نام نيست و تبيين آن به پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم سپرده شده[4] و آنچه او ميگويد لازمالاجرا ست،[5] چنانکه اصل نماز، مطرح شده و جزئيات آن ( جز برخي موارد) به پيامبر واگذار شده است و يا مثلاً اصل ولايت و امامت در آيات متعدد ذکر شده است[6] ولي نام و جزئيات مطرح نشده است.

هنگامى كه «دعبل خزاعى» اشعار خود را در محضر امام هشتم عليه السلام خواند، چون از بقيه اللَّه و قيام شكوه‏مند آن حضرت ياد كرد، امام رضا عليه السلام از جاى برخاست و دست مباركش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولى عصر(عج) تواضع نمود و براى فرجش دعا كرد.(1) از امام صادق عليه السلام سؤال شد كه چرا به هنگام شنيدن نام «قائم» لازم است برخيزيم؟ فرمود:

براى آن حضرت غيبت طولانى است و اين لقب يادآور دولت حقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى كه به دوستانش دارد، به هر كسى كه حضرتش را با اين لقب ياد كند، نگاه محبت‏آميز مى‏كند. از تجليل و تعظيم آن حضرت است كه هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى كه مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخيزد، پس بايد برخيزد و تعجيل در امر فرج مولايش را از خداوند منان مسئلت بنمايد.(2)

پي نوشت ها:
1. التسترى، قاموس الرجال، ح 4، ص 290.

2. منتخب الاثر، ص 506.

بنا بر روایاتی که از ائمه اطهار (علیه السلام) وارد شده ، لازم است که هر صبح و شام متوقع واقع شدن ظهور آن امام همام و چشم به راه آمدن او باشیم.
متاسفانه در این زمینه تاکنون مردم نوعا ً از تمام وظایفی که در دوران غیبت به عهده دارند بی اطلاعند و کتاب های ارزنده ایی که در این باب نوشته شده مشتمل بر بعضی از وظیفه های زمان تاریک غیبت می باشد. و چنانچه مردم از اولین روزهای سیاه غیبت با حال تباه خود آشنا می شدند ، عصر غیبت اینگونه طولانی نمی شد.

به هر حال همه مردم بالاخص کسانی که دارای وظیفه بیان اینگونه مسائل بوده اند و از گفتن آن غفلت یا تغافل ورزیده اند ، باید از عمل خود سخت غمگین و شرمسار باشند.

مهدويت، باورداشت ديني است كه همه زواياي زندگي ما را در برميگيرد و بر رويكرد و رفتارهاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي ما اثر ميگذارد. شايد كمتر انديشه ديني را بتوان سراغ گرفت كه همانند مهدويت با ابعاد مختلف زندگي ما در هم تنيده شده و در ارتباط مستقيم بوده است. زواياي اين بحث در مقالات مختلف مورد بررسي قرار گرفته است؛ اما اين مسئله مطرح است كه آيا جامعه منتظر، جايگاه محوري و راهبردي مهدويت را دقيقاً شناسايي كرده و برنامهها و سياستهاي خود را در اين زمينه تعيين كرده است؟!

كلاس درسى را در نظر بگيريد كه آموزگار آن براى آزمودن دانش‏آموزانش دقايقى كلاس را ترك گفته اما دورادور نظاره‏گر آنان است. آنچه او مشاهده مى‏كند چه خواهد بود؟ گروهى از دانش‏آموزان غيبت از آموزگار سوء استفاده كرده و به آزار و اذيت ديگر همكلاسيها پرداخته‏اند؛ گروهى ديگر با شيطنتهاى كودكانه خود همه كلاس را به هم ريخته‏اند؛ عده‏اى ديگر با حسرت تمام چشم به فضاى بيرون از كلاس دوخته و تماشاگر دانش‏آموزانى هستند كه در حيات مدرسه مشغول جست و خيزند؛ برخى از دانش‏آموزان هم فرصت را غنيمت شمرده و به انجام تكاليف عقب‏مانده خود مشغولند.
قطعاً به هنگام حضور دوباره آموزگار به كلاس و اطلاع دانش‏آموزان از اينكه او دورادور همه آنها را زير نظر داشته است، آنهايى كه وقت خود را با شيطنت و بازيگوشى به هدر داده‏اند بسيار شرمنده خواهند شد.

انتظار، اعتراض دائمی برضد بیعدالتیها است؛ نجات از سكون و ركود است، در صحنهبودن است. انتظار، نقش مهمی در سازندگی، پویایی و اصلاح فرد و جامعه در زمان غیبت دارد. اگر انسان منتظر، به وظایفی كه برای او شمرده شده است عمل كند، به الگوی مطلوب انسان دیندار دست مییابد.